زردی من از تو و سرخی تو از من ، غم برو شادی بیا
*
*
*
*
چهارشنبه سوری جشنی بوده که مردم با برپا کردن آداب رسوم خاص برای خودشان یادآور شوند که غم ها و تاریکی های سال کهنه را همراه با زباله ها بسوزانند و سال نو را با شادی آغاز کنند.
ایرانیان از چند هزار سال پیش تاکنون پسین چهارشنبه آخرین هفته سال را جنش چهارشنبه سوری برپا می کنند. درگذشته رسم به اینصورت بوده که سحرگاه چهارشنبه مردم شهر برمی خواستند ، زباله های شهر را جمع می کردند و در مکانی می انباشتند. سپس به هنگام پسین هر کوچه یا محله ای هفت آتش به صورت پشت سر هر روشن می کردند و از روی آنها می پریدند. به جمله " زردی من از تو و سرخی تو از من ، غم برو شادی بیا" را زمزمه می کرده اند. در این جمله زرد نماد سردی و افسردگی و... و سرخ نماد گلگونی و سرحال و... است.
در این جشن آتش را خاموش نمی‌کردند و خاموش کردن آن را بد می‌دانستند بعد از اینکه آتش تا آخر سوخت حاجی فیروز مقداری از دوده‌ی آتش را به صورت خود مالیده و به راه نامعلومی می‌رفت و برای مردم آرزوی اتحاد و همبستگی می‌کرد پس از رفتن او مردم خاکسترها در جایی می‌گذاشتند تا باد آن را ببرد.
گرچه امکان اینکه ما چهار شنبه سوری را بصورت کاملا سنتی برپاکنیم وجود ندارد ولی ما نیز می توانیم با برپا کردن جشن و شادی سعی کنیم کینه ها ، افسردگی ها و پلیدی های سال کهنه را فراموش کنیم و به سال نو نگاهی تازه کنیم. براستی که ایران و ایرانی و فرهنگ زیبایش چقدر انسان را به زندگی امیدوار میکند. سال خوشی را داشته باشید.
پاینده باد ایران
