آیا می دانستید که کهنترین پوششهای گنبدی سترگ باقیمانده و قابل اشاره مربوط به دوره اشکانی و اوایل دوره ساسانی گنبد موجود در شهر فیروزآباد است و با دهانه 10/16 متر هم اکنون پابرجاست.
در دوره ساسانی گنبد به عنوان عنصر عمده معماری ایران به فراوانی مورد استفاده قرار می گرفت و تا به امروز مورد بهره برداری بوده است.می توان اذعان داشت که مخترعان اصلی گنبد با دهانه وسیع ساسانیان بوده اند.و با اختراع گوشه سازی این امکان را فراهم کردند که با استفاده از تاق و کاربندی مربع به دایره تبدیل شود.و گنبدهای بزرگ را به آسانی اجرا کنند.
لازم به یادآوری است که گنبد فیروزآباد فارس از نوع هلوچین است.
قوس ها و منحنی های بیضی شکل بدون تیزی بالا به دوران باستان باز می گردد و هرجا گنبدی دیده شده که بالاترین جای آن تیز است و دارای شکستگی می باشد به معماری اسلام باز می گردد.پس اگر در مکانی این منحنی ها را دیدید بدون آنکه از کسی بپرسید یا برایتان بازگو کنند می توانید نخست بفهمید به کدام دوره باز می گردد.
